یا مولا ...

در قبایل عرب همواره جنگ بود ، اما مکه « زمین حرام » بود و چهار ماه رجب ، ذی القعده ، ذی الحجه و محرم،« زمان حرام »، یعنی که درآن جنگ حرام است. دو قبیله که با هم می جنگیدند ، تا وارد ماه حرام می شدند، جنگ را موقتا تعطیل می کردند، اما برای آنکه اعلام کنند که در حال جنگند و این آرامش از سازش نیست ، ماه حرام رسیده است و چون بگذرد ، جنگ ادامه خواهد یافت ، سنت بود که بر قبه ی خیمه ی فرمانده قبیله، پرچم سرخی برمی افراشتند تا دوستان ، دشمنان و مردم ، همه بدانند که جنگ پایان نیافته است.

 آنها که به کربلا می روند ، می بینند که جنگ با پیروزی یزید پایان گرفته و بر صحنه ی جنگ، آرامش مرگ سایه افکنده است. اما می بینند که بر قبه ی آرامگاه حسین، پرچم سرخی در اهتزاز است. بگذار این سال های حرام بگذرد